Co było uważane za chorobę psychiczną w XIX wieku?
Co było uważane za chorobę psychiczną w XIX wieku?

Wideo: Co było uważane za chorobę psychiczną w XIX wieku?

Wideo: Co było uważane za chorobę psychiczną w XIX wieku?
Wideo: Objawy choroby psychicznej 2024, Lipiec
Anonim

Melancholia. Kategoria choroba umysłowa od średniowiecza do 1800 . Melancholia wyrażała się jako przygnębienie, udręka, uczucie nieufności, niepokoju i niepokoju z pewnymi halucynacjami.

Następnie można zapytać, jak leczono choroby psychiczne w XIX wieku?

Narkotyki były używane w leczący chorzy psychicznie już w połowie 1800 . Lekarze podawali leki, takie jak opium i morfina, które niosły ze sobą skutki uboczne i ryzyko uzależnienia. Toksyczna rtęć była używana do kontrolowania manii. Barbiturany wprowadzają pacjentów w głęboki sen, który ma poprawić ich szaleństwo.

Poza powyższym, jak traktowano chorych psychicznie w latach 30.? Stosowanie niektórych zabiegów na choroba umysłowa zmieniane z każdym postępem medycznym. Chociaż hydroterapia, drgawki metrazolowe i terapia wstrząsem insulinowym był popularny w Lata 30. XX wieku metody te ustąpiły miejsca psychoterapii w latach czterdziestych. W latach pięćdziesiątych lekarze preferowali terapię sztuczną gorączką i terapię elektrowstrząsami.

Co więcej, co było uważane za chorobę psychiczną w XX wieku?

„Szaleństwo”, „obłęd” i „szaleństwo” były akceptowane w medycynie nawet we wczesnym 1900 . Byli stopniowo wypierani przez ' choroba umysłowa ', termin, który po raz pierwszy pojawił się w powieści z 1847 roku Wichrowe Wzgórza.

Kiedy po raz pierwszy rozpoznano chorobę psychiczną?

Podczas gdy diagnozy były rozpoznany już w czasach Greków dopiero w 1883 r. niemiecki psychiatra Emil Kräpelin (1856–1926) opublikował kompleksowy system psychologicznej zaburzenia które koncentrowało się wokół wzoru objawów (tj. zespołu) sugerujących podstawową przyczynę fizjologiczną.

Zalecana: